Η θεωρία της προσκόλλησης, θεμελιωμένη από τον John Bowlby (1969) εξηγεί πώς οι πρώιμες σχέσεις με τους γονείς επηρεάζουν τη δια βίου ψυχική υγεία και τις σχέσεις του ατόμου. Βασισμένοι στη δουλειά του, κυρίως η Mary Ainsworth και μετέπειτα οι Main και Solomon, πρότειναν 4 τύπους / μορφές προσκόλλησης.
Η αναβλητικότητα ορίζεται ως η εθελοντική καθυστέρηση μιας προγραμματισμένης ενέργειας, παρά την επίγνωση των πιθανών αρνητικών συνεπειών. Αυτή η συνήθεια μπορεί να προκαλέσει άγχος, αίσθημα ενοχής και απογοήτευση, ειδικά όταν οι προθεσμίες πλησιάζουν και οι εκκρεμότητες συσσωρεύονται.
Οι γονείς, και πιο συχνά οι μητέρες, ίσως νιώθουν την πίεση να τα κάνουν όλα σωστά - να επιλέγουν τα σωστά παιχνίδια, να ακολουθούν τις καλύτερες διατροφικές πρακτικές και να έχουν απαντήσεις σε κάθε ερώτηση των παιδιών τους. Όταν όμως αναπόφευκτα αποτυγχάνουν να είναι τέλειες, μπορεί να βιώσουν άγχος, ενοχές και αίσθηση ανεπάρκειας.
Η ψυχοθεραπεία μπορεί να ωφελήσει πολλά άτομα, ανεξάρτητα από το αν έχουν διαγνωστεί με κάποια ψυχική ασθένεια. Όπως φροντίζουμε τη σωματική μας υγεία, έτσι και η ψυχοθεραπεία συμβάλλει στη διατήρηση της ψυχικής ευεξίας. Παρότι συχνά υπάρχουν εμπόδια, όπως το αίσθημα ντροπής λόγω κοινωνικών στερεοτύπων, ο φόβος να ανοιχτούμε ή η αίσθηση ότι τα προβλήματά μας δεν είναι αρκετά σημαντικά, η θεραπεία προσφέρει έναν ασφαλή χώρο έκφρασης και αυτογνωσίας.
